De Amsterdamse Straten, een Thuis voor LHBTI'ers

Meestal hebben mensen buiten haast in Nederland. In harmonie bewegen stromen fietsen, auto’s en mensen door de stad. Met op de achtergrond gebouwen, verkeersborden, kleuren en andere details. Soms komt alles samen in een perfect moment, voor een seconde een collage vormend. De meeste mensen letten niet op wat er om hen heen allemaal gebeurt op straat. Ikzelf probeer altijd zoveel mogelijk op te vangen.

Het liefst besteed ik mijn tijd in het theater. Ik geef optredens, onder andere met De Vrolijkheid, een organisatie die nieuwkomers met kunst en cultuur in contact brengt. De tijd die ik overhoud spendeer ik fotograferend. Wandelend door de straten van Amsterdam zoek ik naar kleine verborgen details in alledaagse momenten. Wanneer ik deze momenten weet te vangen voel ik me gelukkig. Een ontmoeting of toevalligheid gevangen in de tijd. Vastgelegd om er verhalen mee te vertellen.

Ik had een ander leven, nog niet zo lang geleden. Twee jaar geleden vluchtte ik uit Tripoli, de hoofdstad van Libië, om naar Europa te reizen. Aangekomen in het AZC in Amsterdam dacht ik dat een ander land, een onbekende taal en een nieuwe cultuur vreemd of intimiderend zouden zijn. Al snel realiseerde ik me dat dit helemaal niet zo was. Ik geniet van de Nederlandse cultuur, de harmonie van de maatschappij. Ik hou ervan dat Nederland gebouwd is op waarden als gelijkheid en vrijheid. Ik kan niet genoeg benadrukken dat deze waarden in veel andere maatschappijen ontbreken, ook in Libië.

Elliott Erwitt, mijn idool en een van de grootste straatfotografen van de 20e eeuw, zei: “Fotografie is de kunst van het observeren.” Het vinden van iets bijzonders in het gewone dus. Volgens hem heeft fotografie weinig te doen met wat je ziet, maar alles met de manier waarop jij de dingen bekijkt. Constant probeer ik mijzelf te verbeteren, en er zijn geen betere leermeesters dan de mensen die al fotografeerden voordat ik geboren was.

De manier van observeren van Erwitt heb ik gebruikt in de fotoserie die ik aan je wil laten zien. Hierin wil ik de Amsterdamse straten als een vrije ruimte voor de LHBTI gemeenschap laten zien. Hun aanwezigheid buiten in de open lucht, in vrijheid en veiligheid. Wat je ziet in deze foto’s is geen gegeven. Het is iets prachtigs dat we moeten koesteren.

------------

Farouk Ebaiss (30) is een theatermaker, straatfotograaf en mensenrechtenactivist. Hij heeft een master in Public Relations aan de Tripoli University in Libië. Twee jaar geleden kwam hij naar Nederland nadat hij in Libië met de dood was bedreigd vanwege zijn activisme. Na een jaar in het Amsterdamse AZC te hebben gewoond is Amsterdam sinds kort zijn nieuwe thuis. Een toekomstdroom van hem is het samenstellen van een fotoboek over de onopgemerkte details van het Amsterdamse straatleven. Hij schreef dit artikel in het Engels.

Reageren op dit artikel kan in de comments hieronder. Wil je in contact komen met de redactie, stuur dan een mail naar redactie@denieuwste.com. Benieuwd naar een kijkje achter de schermen? Volg @denieuwste op Instagram.

De Nieuwste Amsterdammer komt begin januari (eenmalig) uit als een gratis krant, zorg dat jij hem ook in je brievenbus krijgt: ga naar onze mainpage en scroll omlaag.